zaterdag 25 november 2006

Soetendaelle 2006


Merchtem, 25 november 2006. Een briefje vooraf van de organisatoren, Jeugd en Poëzie, en ik wist waar ik moest zijn op deze zaterdagavond: de uitreiking van de Soetendaelle poëzieprijzen 2006, te Merchtem. Een derde prijs, zo stond geschreven, voor Honger (voorjaar) en Honger (najaar). En, of ik mij kon voorbereiden op de voordracht van één van beide gedichten. Ik zei geen neen :-) .

Aangekomen in Merchtem, werden wij (P., L., S., M. en ikzelf) verbluft door de omvang van dit evenement. Ikzelf bleek één van vele winnaars (minstens een dertigtal), en het poëziebad dat volgde was dan ook uitgebreid en bemoedigend -- poëzie leeft! Hoewel de jongere garde vooral bestond uit meisjes, stond mijn geslacht sterk in de oudste leeftijdscategorie, 26-30 jaar. Vlak na mijn aantreden met Honger (najaar), zag ik tot mijn plezier ook oude/jonge bekende Stefaan Tubex het podium bestijgen.

De prijsuitreiking werd gecombineerd met een heuse receptie, meerdere zeer gesmaakte glazen Palm, een uitgebreid gesprek met een medewerkster van Jeugd en Poëzie, en de aankoop van een gesigneerd exemplaar van het debuut van Floor Deroo, Stille Plek.

We sloten de avond af met honderuit praten aan een laatavondlijk diner, ergens te Merchtem.



Honger (najaar)


Laat ons getweeën water worden.
De elementen hebben afgedaan.
Ach, ik krijg nergens voet aan wal
en kan mezelf toch niet meer luchten.
Ik zet je ook niet meer
in vuur en vlam.
Het kil besef ontlokt een traan.

Laat ons dus water worden.
Ik geef het op nog hard te zijn.
Ik wil in onze sappen vloeien
en versmelten, en dan niets meer,
vloeiend niets.
Ik wil met jou de bedding strelen,
het onderste uit de kan.
Ik wil de ader aarde laten
en bezinken, ondergaan met jou
alsof er nooit een monding komt.

Honger (voorjaar)


Geef me ruimte,
geef me plaats.
Toon me waar de grond goed ligt,
waar zaad ontkiemt.
Geef me wat modder
met erin wat hout
onder een open hemel blauw.
Meer heb ik echt niet nodig
voor mijn bouw.

En geef geen pad.
Er werd me veel te vaak geleerd
wat werkt, en al te min
wat wordt.
Zelfs woord
was ooit slechts zon.

En wat een zon.