Dikke proficiat aan David Troch voor zijn selectie bij Winter Woorden. Verdiend. Je zou ervoor op café gaan, om het tafereel te zien. Kom eens kijken.
En blader gerust eens door —een aangename website. Fanny de Groot, Joris Denoo, Philip Hoorne en An Vandesompele dichten er ook niet naast. Dat belooft voor 22 december —gratis, maar wel op reservatie.
dinsdag 11 december 2007
zaterdag 1 december 2007
Wens kaartjes!
Wenskaartjes van papier, ze sterven uit doch horen er op één of andere manier toch bij, in deze dagen van duister maar verjarend licht. Niet dat je nu meteen een kaartje naar iedereen stuurt (posten=kosten), maar toch voel je de nood om er een paar dichte vrienden of familie mee te vereren. En liefst mooie, want dat spreekt. Welnu, vermijd de eindejaarsdrukte, en wens je kaartjes hier!
Het concept is eenvoudig: ik schenk kaartjes weg. Indien je me jouw naam en straatadres doormailt (wens.kaartjes@gmail.com, mededeling Ik wens kaartjes), ontvang je heel binnenkort twee blanco wenskaarten als cadeau in de bus —helemaal kosteloos, jazeker.
Op de voorzijde vind je een kort kerstvers (in de terminologie van dit blog: een Niemendalleke ter ere van oudejaar); op de ommezijde verwoord je je wensen. Die stuur je dan naar het poëtischer deel van je naaste vriendenkring, onder één van volgende motto's...
Ik sluit af met een preview van beide ontwerpen, zó plagerig klein geschaald dat je ze echt wel zal moeten aanvragen om ze te kunnen lezen...
Het concept is eenvoudig: ik schenk kaartjes weg. Indien je me jouw naam en straatadres doormailt (wens.kaartjes@gmail.com, mededeling Ik wens kaartjes), ontvang je heel binnenkort twee blanco wenskaarten als cadeau in de bus —helemaal kosteloos, jazeker.
Op de voorzijde vind je een kort kerstvers (in de terminologie van dit blog: een Niemendalleke ter ere van oudejaar); op de ommezijde verwoord je je wensen. Die stuur je dan naar het poëtischer deel van je naaste vriendenkring, onder één van volgende motto's...
- Wensen zonder papier, dat is als een café zonder bier.
- Geen mensen vermoorden, maar wensen verwoorden.
- Een kerstkaartje, dat stinkt gezellig in de haard.
- Een nieuwjaarsbrief met tekst erop gedrukt? Ik zie mijn opa al, geheel verrukt.
- Zelfs woorden verwensen is een manier om je wensen te verwoorden.
- Persoonlijke wensen, unieke mensen.
Ik sluit af met een preview van beide ontwerpen, zó plagerig klein geschaald dat je ze echt wel zal moeten aanvragen om ze te kunnen lezen...
donderdag 22 november 2007
Soetendaelle 2007 — wanneer & waar
Reeds eerder vermeld op dit blog, en nu veel dichter op de kalender genaderd: Soetendaelle 2007. Veel dichters trouwens, dat herinner ik me van vorig jaar.
Ten behoeve van de poëziefans, en in het bijzonder diegenen onder jullie die aanstaande zaterdagavond poëtisch willen inrichten, hier de exacte gegevens van de 27e editie van de Soetendaelle-poëziewedstrijd (zie ook Jeugd en Poëzie).
Ten behoeve van de poëziefans, en in het bijzonder diegenen onder jullie die aanstaande zaterdagavond poëtisch willen inrichten, hier de exacte gegevens van de 27e editie van de Soetendaelle-poëziewedstrijd (zie ook Jeugd en Poëzie).
Zaterdag 24 november 2007Zaterdagavond 19h30 ben ik ook van de partij; uit heuglijke bron vernam ik dat we ook A, M, D, S en W mogen verwachten. Alvast tot dan!
15 uur voor geboortejaar 1995, 1994, 1993 en 1992
19 uur 30 voor geboortejaar 1991 tot 1977 en BuSo-wedstrijd
Zondag 25 november 2007
14 uur voor geboortejaar 2000, 1999 en 1998
16 uur voor geboortejaar 1997 en 1996
Na elke proclamatie volgt de prijsuitreiking op de receptie in het gemeentehuis van Merchtem.
De locatie is de Onze-Lieve-Vrouw-ter-Noodt-Kerk (Kerkstraat), in 1785 Merchtem; kijk gerust eens op de plattegrond voor een wegbeschrijving.
Laat ons samen høken
Laat ons samen høken. Onder het motto 'woorden leren doet dichten', durf ik je even lastig vallen met deze wel heel suggestieve zin. Taaladviesdienst Onze Taal bracht me op de idee om hem te vormen, zonder me evenwel de etymologie mee te delen. (Daardoor verkeerde ik heel even in de illusie grappig te zijn met mijn zinnetje, oh immer loerende valkuil der penzetelende ijdelheid. Platheid de regel, kunst de uitzondering.) Maar de dubbele bodem is geenszins ver te zoeken, getuige ook Van Dale:
De titel van deze post blijkt dus geen vondst, maar kan nog dienst doen als ezelsbruggetje om dit 'woord van de dag' te memoriseren. Ook kan je het als beginpunt van een kopieer-plakoperatie beschouwen, wanneer het symbool "ø" weer eens onvindbaar blijkt op het klavier, en —in België althans— dat schuitje deelt met "—" en "¶".
[Aanvulling 25jun13] Het was me tot nog toe ontgaan, maar ook als voorbeeldwoord voor het fonetische symbool "ø" kan "høken" dienen. Van Dale vermeldt in zijn huidige online legende "geul", maar er is altijd plaats voor een variant, nietwaar.
De titel van deze post blijkt dus geen vondst, maar kan nog dienst doen als ezelsbruggetje om dit 'woord van de dag' te memoriseren. Ook kan je het als beginpunt van een kopieer-plakoperatie beschouwen, wanneer het symbool "ø" weer eens onvindbaar blijkt op het klavier, en —in België althans— dat schuitje deelt met "—" en "¶".
[Aanvulling 25jun13] Het was me tot nog toe ontgaan, maar ook als voorbeeldwoord voor het fonetische symbool "ø" kan "høken" dienen. Van Dale vermeldt in zijn huidige online legende "geul", maar er is altijd plaats voor een variant, nietwaar.
dinsdag 20 november 2007
Remco Campert tegen de muur
Remco Campert is terug :-) De naam van zijn eerste boek viel recent op Maartens blog, Remco's quote stuiterde vervolgens over deze blog, waar Charlotte dan weer op inpikte (en niet zonder reactie, klik maar eens door). Het geeft de indruk dat Remco terug hot is... Dat we die indruk enkel bekwamen door het zonet geschetste microklimaat te monsteren, doet niet af aan de geloofwaardigheid van de stelling :p
Onderstaande prentjes zijn getrokken op de Kantienberg in Gent, hier om precies te zijn.
Wandel je er voortaan niet stilletjes voorbij? En dan die vraag aan een ander stellen.
Onderstaande prentjes zijn getrokken op de Kantienberg in Gent, hier om precies te zijn.
Wandel je er voortaan niet stilletjes voorbij? En dan die vraag aan een ander stellen.
zondag 11 november 2007
Boekenbeurs!
Boekenbeurs! Gisteren, zaterdag 10 november gingen Ruben, Liesbeth en ik erheen. Enkele impressies van een memorabel bezoek —mijn eerste, niet mijn laatste.
Mijn rugzak genoot het voorrecht om bij het binnengaan geen argwaan te wekken. Niet dat er iets mis mee was hoor, een blikken doos laten signeren moet kunnen...
...zo oordeelde ook Tom Lanoye himself :-) (met dank aan Barbara).
Dus daar was al één snood plannetje ten uitvoer gebracht. Poëtische neigingen in acht genomen, kon ook een bezoekje aan de stand van het Poëziecentrum niet ontbreken.
Een korte tussenstop aan Creatief Schrijven leverde dan weer het volgende kiekje op.
Verder was er nog een daad die met voorbedachte rade voltrokken is: de aanschaf van Verzamel de liefde, dichtbundel geschreven èn gesigneerd door Bart Moeyaert. Vierentwintig uur verder, waag ik het trouwens de bewuste bundel aan te bevelen. (Wat een eenvoud! Dat siert.)
En dan was er ook de sfeer zelf: de boekenbeurs troont boeken. De gretige leesbereidheid van de gegadigden werkt haast aandoenlijk, getuige bijvoorbeeld onderstaande foto, afdeling prentenboeken.
Hèt brandpunt van de namiddag was voor mij een ontmoeting en kort gesprek met Carll Cneut, illustrator van menig (prenten)boek bij uitgeverij De Eenhoorn. Hieronder een staaltje van zijn werk, uit het prentenboek Meneer Ferdinand.
Na aankoop van een prent uit dit boek (andere dan hier afgebeeld) kregen we een dedicatie van een man met voelbaar engagement voor zijn werk. Het heeft geen zin om het gesprek hier woord voor woord te reproduceren (het zou niet spreken), maar iets maakte het anders dan alle andere praatjes: Carll benaderde ons op dezelfde voet als wij hem, juist omdat we prenten in prentenboeken even serieus nemen als hem. Een gesprek in die sfeer beklijft, bewijst het nut van evenementen met dit opzet: voor één keer de afstand tussen artiest en lezer tot nul herleiden.
Mijn rugzak genoot het voorrecht om bij het binnengaan geen argwaan te wekken. Niet dat er iets mis mee was hoor, een blikken doos laten signeren moet kunnen...
...zo oordeelde ook Tom Lanoye himself :-) (met dank aan Barbara).
Dus daar was al één snood plannetje ten uitvoer gebracht. Poëtische neigingen in acht genomen, kon ook een bezoekje aan de stand van het Poëziecentrum niet ontbreken.
Een korte tussenstop aan Creatief Schrijven leverde dan weer het volgende kiekje op.
Verder was er nog een daad die met voorbedachte rade voltrokken is: de aanschaf van Verzamel de liefde, dichtbundel geschreven èn gesigneerd door Bart Moeyaert. Vierentwintig uur verder, waag ik het trouwens de bewuste bundel aan te bevelen. (Wat een eenvoud! Dat siert.)
En dan was er ook de sfeer zelf: de boekenbeurs troont boeken. De gretige leesbereidheid van de gegadigden werkt haast aandoenlijk, getuige bijvoorbeeld onderstaande foto, afdeling prentenboeken.
Hèt brandpunt van de namiddag was voor mij een ontmoeting en kort gesprek met Carll Cneut, illustrator van menig (prenten)boek bij uitgeverij De Eenhoorn. Hieronder een staaltje van zijn werk, uit het prentenboek Meneer Ferdinand.
Na aankoop van een prent uit dit boek (andere dan hier afgebeeld) kregen we een dedicatie van een man met voelbaar engagement voor zijn werk. Het heeft geen zin om het gesprek hier woord voor woord te reproduceren (het zou niet spreken), maar iets maakte het anders dan alle andere praatjes: Carll benaderde ons op dezelfde voet als wij hem, juist omdat we prenten in prentenboeken even serieus nemen als hem. Een gesprek in die sfeer beklijft, bewijst het nut van evenementen met dit opzet: voor één keer de afstand tussen artiest en lezer tot nul herleiden.
vrijdag 9 november 2007
Connie Palmen in De Paarse Zetel
Gisteren, donderdag 8 november, was schrijfster Connie Palmen gezeten in De Paarse Zetel van de Stadsbibliotheek Gent Zuid. De opkomst was groot (zaal zat vol tien minuten voor aanvang), en de drie kwartier aan interview (half één tot kwart na één) waren een lust voor het oor.
Connie Palmen is filosofe van huis uit. Als schrijfster is ze zeer begaan met de dualiteit waarheid vs. werkelijkheid, en dan vooral met de onttroning van de eerste —immers, niets is waar. Alle verhalen zijn slechts één visie van de werkelijkheid, en kunnen nooit 'de waarheid' opleveren, want die bestaat niet. Als filosofe heeft ze een gezonde, stimulerende haat voor die bekende heertjes, Sokrates en Plato. Als vrouw is ze de geestelijke moeder van haar boeken. Als mens is ze, op het eerste zicht, heel sympathiek.
Maar dat is slechts mijn versie van de werkelijkheid. Een meer visuele (maar spijtig genoeg ook lo-fi-) versie van de feiten, krijg je in de montage van vijf flarden hieronder.
Achtereenvolgens,
Connie Palmen is filosofe van huis uit. Als schrijfster is ze zeer begaan met de dualiteit waarheid vs. werkelijkheid, en dan vooral met de onttroning van de eerste —immers, niets is waar. Alle verhalen zijn slechts één visie van de werkelijkheid, en kunnen nooit 'de waarheid' opleveren, want die bestaat niet. Als filosofe heeft ze een gezonde, stimulerende haat voor die bekende heertjes, Sokrates en Plato. Als vrouw is ze de geestelijke moeder van haar boeken. Als mens is ze, op het eerste zicht, heel sympathiek.
Maar dat is slechts mijn versie van de werkelijkheid. Een meer visuele (maar spijtig genoeg ook lo-fi-) versie van de feiten, krijg je in de montage van vijf flarden hieronder.
Achtereenvolgens,
- gelukkig wie binnen mag,
- het geluk is dat ik elke dag kan doen wat ik het liefste doe,
- werkelijkheid vs. waarheid thuis,
- vrouwen en grappen met een filosofe van huis uit
- voorlezen van een fragment uit haar recentste roman, Lucifer.
donderdag 8 november 2007
Soetendaelle 2007
Soetendaelle 2007 komt eraan! Op zaterdag 24 november is het zover en treden de oudsten in Merchtem aan, van 19h tot 21h. Ik stuurde net als vorig jaar een lading verzinsels in, en liet me bovendien beladen met de niet onaangename opdracht om de verzen van leeftijdsgroep L te jureren (haha mysterieus maar zo heet dat).
De combinatie maakt dat ik niet langer kan schrijven met een onafhankelijke pen: al wat ik schrijf, tweezijdig, dus laat ons elke zijde vatten in één zin.
Hogerop in de ranking is er meer, treffen we over iets meer dan twee weken nog enkele bekenden (het web doet wonderen). Ik vermeld in het bijzonder Annelies met As, en Maarten met strand en passe partout. Dit laatste schrijfsel staat trouwens te blinken in de Top of Poetry Pops in de rechterkolom, tussen werk van al dan niet jonge, stokoude of morsdode meesters. Want niet de schoolboeken of de biografieën maar de woorden zelf verdienen het laatste woord.
De combinatie maakt dat ik niet langer kan schrijven met een onafhankelijke pen: al wat ik schrijf, tweezijdig, dus laat ons elke zijde vatten in één zin.
- Jureren was een prachtmismeestering van mijn wereldbeeld: zien hoe het minste cliché of de minste schrijffout menig goed vers doorspiesde, wurgde of verdronk, tot enkel overbleef wat goed bleef smaken voorbij de afdronk (selectie heet dat).
- Schrijven, ja dat blijft gewoon beklijven.
Hogerop in de ranking is er meer, treffen we over iets meer dan twee weken nog enkele bekenden (het web doet wonderen). Ik vermeld in het bijzonder Annelies met As, en Maarten met strand en passe partout. Dit laatste schrijfsel staat trouwens te blinken in de Top of Poetry Pops in de rechterkolom, tussen werk van al dan niet jonge, stokoude of morsdode meesters. Want niet de schoolboeken of de biografieën maar de woorden zelf verdienen het laatste woord.
Uit een Mail aan Frédéric Leroy
Het is altijd een verademing om dichtende medemensen te kennen en af en toe eens te mailen. Echt tof wordt het, als je hun werk bovendien in de meest objectieve zin weet te appreciëren. Dat overkomt me met Frédéric Leroy, aan wie ik vroeger al een post wijdde. De exhibitionistische aard van het medium blog getrouw, plak ik hier een fragment uit de mail die ik hem zonet stuurde.
Frédéric heeft één van de vermelde favorieten publiek gezet, en ik verwijs jullie dus graag door naar zijn blog voor Schoolplein. En —eer wie eer toekomt— ik heb hem ook toegevoegd in de rechterkolom, bij de Top of Poetry Pops, een organisch groeiend lijstje van mijn favoriete gedichten online.
[...] zet aan om een oude belofte in te lossen: ik ging je nog eens laten weten wat ik van je bundel Gedichten vind.
In één woord: super.
In drie favoriete gedichten: Schoolplein, Delver en Dodenmars.
In enkele zinnen: ik vind het een hele prestatie dat je spontane en aantrekkelijke poëzie weet te schrijven met zulk een breed arsenaal aan woorden. Het eerste (spontaan en aantrekkelijk) is uiteraard een poëtisch doel op zich, terwijl het laatste garandeert dat je blijft verbazen.
Met het 'breed arsenaal' doel ik in de eerste plaats op de verrassende samenklank van woorden, in de tweede plaats op het gebruik van exotische woorden. In Dodenmars schrijf je bijvoorbeeld: "gooi de luiken open," en even verder, "ga niet na of kruimels door harpijen worden opgepikt." De luiken opengooien is een alledaagse en heldere daad, terwijl het verliezen van kruimels aan gevleugelde dieren (hetzij duiven hetzij harpijen) ons ineens onderdompelt in een duister onderbewustzijn, waar we vooral niet willen nadenken over de vraag of we bestolen worden door boze heksen (maar het toch doen). Ook verderop in dit gedicht, een fascinerend contrast.
Dit kortstondige neerschrijven van mijn aanvoelen is nu niet bepaald de naam bespreking waard, maar het weerspiegelt wel wat ik ervan vond!
Frédéric heeft één van de vermelde favorieten publiek gezet, en ik verwijs jullie dus graag door naar zijn blog voor Schoolplein. En —eer wie eer toekomt— ik heb hem ook toegevoegd in de rechterkolom, bij de Top of Poetry Pops, een organisch groeiend lijstje van mijn favoriete gedichten online.
woensdag 7 november 2007
De tijd duurt één mens lang
Gisterenavond Campert beluisterd ("Remco Campert leest", opname 26 juni 1987, HKM Records), en bovenstaand onsterfelijk vers op mijn trommelvlies horen resoneren. Ik vond het al 21 keer terug online, maar vind dat het iets meer mag zijn —nu toch al 22.
maandag 5 november 2007
Poëzie Aan De Zenne
Jawohl! Veel water is vergoten bij het verdichten van de Zenne. De poëziewedstrijd is in zijn tweede fase, nu tien gedichten online te zien zijn, en te keuren.Het mijne is er niet bij —misschien had ik beter gescoord als ik alleen pure esthetiek had nagestreefd. Maar dat weet je nooit natuurlijk.
To whom it may concern, hier staat het toch: een titelloos gelegenheidsgedicht, vehikel van regenwater doorheen dorpen.
Halle, ik heb in uw bib eens een boek gezien
dat naar u was genoemd. Het was gewichtig,
misschien van die liters —de Zenne,
die zich naast heffen van bootjes aan kades
graag wijdt aan een niet te laken lot:
de kringloop van water. Zich weerde
om het niet te doen, maar zich al snel moest
scharen bij de rest. Opgaan in zwevend ijle
drogende damp, doorzichtig in de lucht,
om dan neer te slaan als regen op haren.
Zo ook de mijne, vlak voor ik vandaag
uw bib binnenging. Hier lees ik uw boek
en houd mijn hoofd koel met uw water.
donderdag 1 november 2007
De Herfstpoll
De herfstpoll is is tweede in een reeks poëziepolls op deze site, en peilt naar je poëtische praktijken en principes. In deze sessie vakjes aanvinken is de kaap 22 deelnames.
De herfstpoll loopt van 6 november tot 21 december 2007.
De vraag? Herfst, er schuilt poëzie in
De groene bol vind je hiernaast in de rechterkolom, meer over poëziepolls vind je hier. Alvast bedankt voor jullie enthousiasme!
Wouter, 6 november 2007¶
De herfstpoll loopt van 6 november tot 21 december 2007.
De vraag? Herfst, er schuilt poëzie in
- je adem zien
- veren op een bladertapijt
- herfstvruchten poffen
- de nacht zien lichten in straatlicht
De groene bol vind je hiernaast in de rechterkolom, meer over poëziepolls vind je hier. Alvast bedankt voor jullie enthousiasme!
Wouter, 6 november 2007¶
De Zomerpoll — Resultaten
Even na datum maar daarom niet minder gemotiveerd, tik ik hier even de resultaten van de zomerpoll in, die liep van 1 augustus tot 21 september.
De eerste tendens was duidelijk: troost en verwondering scoren! Neem daarbij dat ik diegene was die passie aanvinkte —een overmatig gebruikte term met evenwel een dijk van een lading— en dan wordt de stand van 20 augustus (afgebeeld in zijn authentieke context) nog sprekender.
Wat later overschrijdden we daadwerkelijk de kaap van 15 inschrijvingen, die ik waagde voorop te stellen...merci allemaal ;-)
In de eindstand lieten in het totaal 21 stemmen zich gelden, met de volgende verdeling.
We sluiten af met een korte afgeleide, als het ware een schrijfdevies:
Poëzie, verbaas en troost!
...over naar de herfstpoll nu...
Wouter Zeven ¶
De eerste tendens was duidelijk: troost en verwondering scoren! Neem daarbij dat ik diegene was die passie aanvinkte —een overmatig gebruikte term met evenwel een dijk van een lading— en dan wordt de stand van 20 augustus (afgebeeld in zijn authentieke context) nog sprekender.
Wat later overschrijdden we daadwerkelijk de kaap van 15 inschrijvingen, die ik waagde voorop te stellen...merci allemaal ;-)
In de eindstand lieten in het totaal 21 stemmen zich gelden, met de volgende verdeling.
We sluiten af met een korte afgeleide, als het ware een schrijfdevies:
Poëzie, verbaas en troost!
...over naar de herfstpoll nu...
Wouter Zeven ¶
vrijdag 26 oktober 2007
Staken en Spontaniteit
Hasseltse treinbestuurders staken voortaan
niet aangekondigd, maar spontaan.
Passagiers nemen voortaan de wagen
niet na het ontbijt, maar na vergeefs bezoek
aan het station, en met holle magen.
Als dat zomaar kan, en wij dat nu ook nog
met onze mooiste woorden gaan omschrijven,
weet dan, vergeef me dat ik het hier blog:
reporters, jullie klinken als oude wijven!
(Onaangekondigd, dàt is het antoniem van aangekondigd.)
donderdag 25 oktober 2007
Nederlanders te streng, Belgen te ...?
Je hoorde het al: Jeroen Brouwers weigert zijn prijs. Dat wekt vragen op: is Brouwers dan een geldwolf? Of is hij integendeel van mening dat de prestigieuze Prijs der Nederlandse Letteren aan indexering toe is?Cultuurminister Bert Anciaux is alvast de laatste mening toegedaan, en vindt dat de prijs een reglementswijziging moet ondergaan. Op zich een edele leus, en om die reden niet onverdienstelijk. Spijtig genoeg waagt hij zich aan volgende uitspraak, als antwoord op de vraag of zo'n reglementswijziging überhaupt kan:
"Natuurlijk wel. Zoiets kun je regelen in één dag. Maar blijkbaar hecht men in Nederland meer waarde aan zo'n reglement. Tja, regeltjes. Misschien ben ik wel honderd keer minder intelligent dan sommige van mijn collega's, maar als het over mensenkennis gaat..."Allé, onze taalunie wordt weer olijk gevierd. En dat, uitgerekend in een debat omtrent de prijs die de taalunie zou moeten bevestigen in haar eenheid. Ik Belg trek me terug na deze nul-één voor België —niet omdat ik aan het verliezen ben, neen hoor, maar wegens mijn overschot aan mensenkennis.
maandag 22 oktober 2007
Woord van deze Week
Ach ja, waarom niet. Ik verloor mijn kuisheid reeds enkele dagen terug met pandaporno, dus waarom zou ik jullie niet op de hoogte stellen van dit woord van deze week, op de Taaltelefoon van Vlaanderen.be :
Bambiseks dus, ook wel vanilleseks. Om maar te tonen dat seks nu overal en altijd, op elk moment en elke stek moet kunnen. Ook op Vlaanderen.be, de naar verluidt kindvriendelijke website van de Vlaamse overheid.
Ik ben al bij al te lijvig om dit te laken —misschien herinner ik me te levendig hoe ik als puber in mijn broek zat. Wat opvalt is het eerherstel van het woord seks, dat tien jaar terug te kampen had met wel zeer ongewenste connotaties. Lees de tekst hierboven opnieuw, en beeld je in hoe een Vlaming het zou gelezen hebben, kort na bekendmaking van Dutroux' mishandelingen. Toen zou dit echt niet gekund hebben —zeker niet op Vlaanderen.be.
Anno 2007 slepen we de rest van het debat van toen —met zo vaak enkel dooddoeners als argumenten in de strijd— wel rustig mee: cordon sanitair / België, land dat blijft of barst / ...en alles dat ruikt naar discriminatie, de vlag die elk jaar meer dekt dan het jaar ervoor, zo veel meer dan alleen haar aloude lading, racisme.
Niet dat deze kwesties simpel zijn, maar dat is seks evenmin... en die heeft zich wel bevrijd. De baldadige, Dutroux-achtige associaties worden nu geduid met de (pleonastische) benaming "zinloos geweld". En seks gaat vrijuit.
En zo gaat seks dus vlot over de tong, bij jong en oud, op alle media, op elk station. Als er hier nog één twaalfjarige durft beweren dat hij niet weet waar de kindjes vandaan komen... "ge hebt een zwart kruis op uw voorhoofd," zo sprak mijn oma dan.
Bambiseks dus, ook wel vanilleseks. Om maar te tonen dat seks nu overal en altijd, op elk moment en elke stek moet kunnen. Ook op Vlaanderen.be, de naar verluidt kindvriendelijke website van de Vlaamse overheid.
Ik ben al bij al te lijvig om dit te laken —misschien herinner ik me te levendig hoe ik als puber in mijn broek zat. Wat opvalt is het eerherstel van het woord seks, dat tien jaar terug te kampen had met wel zeer ongewenste connotaties. Lees de tekst hierboven opnieuw, en beeld je in hoe een Vlaming het zou gelezen hebben, kort na bekendmaking van Dutroux' mishandelingen. Toen zou dit echt niet gekund hebben —zeker niet op Vlaanderen.be.
Anno 2007 slepen we de rest van het debat van toen —met zo vaak enkel dooddoeners als argumenten in de strijd— wel rustig mee: cordon sanitair / België, land dat blijft of barst / ...en alles dat ruikt naar discriminatie, de vlag die elk jaar meer dekt dan het jaar ervoor, zo veel meer dan alleen haar aloude lading, racisme.
Niet dat deze kwesties simpel zijn, maar dat is seks evenmin... en die heeft zich wel bevrijd. De baldadige, Dutroux-achtige associaties worden nu geduid met de (pleonastische) benaming "zinloos geweld". En seks gaat vrijuit.
En zo gaat seks dus vlot over de tong, bij jong en oud, op alle media, op elk station. Als er hier nog één twaalfjarige durft beweren dat hij niet weet waar de kindjes vandaan komen... "ge hebt een zwart kruis op uw voorhoofd," zo sprak mijn oma dan.
woensdag 17 oktober 2007
Dat het leven zin heeft, bewezen uit het ongerijmde
Moest leven alleen lijden zijn,
dan had de mens, zijn aangeboren
luiheid en honger getrouw,
zijn voortplanten al lang gestaakt
en zich, als ersatzlust, kapot gevreten.
(Hoewel ze daar in sommige landen
naar het schijnt wel het handje van hebben.
Als je dat ziet, ja, dan denk je
dat is de onzin van het leven.)
Panda's bewijzen het, opnieuw ongerijmd,
door in gevangenschap slecht te presteren.
Echt schattig heb ik ze
gevangen nooit gevonden.
dan had de mens, zijn aangeboren
luiheid en honger getrouw,
zijn voortplanten al lang gestaakt
en zich, als ersatzlust, kapot gevreten.
(Hoewel ze daar in sommige landen
naar het schijnt wel het handje van hebben.
Als je dat ziet, ja, dan denk je
dat is de onzin van het leven.)
Panda's bewijzen het, opnieuw ongerijmd,
door in gevangenschap slecht te presteren.
Echt schattig heb ik ze
gevangen nooit gevonden.
donderdag 4 oktober 2007
Lofdicht op Ryanair
(foto Belga)
Ach Tony, ik klant heb er nooit mee gezeten
dat jij ze al jaren —eenentwintig— zag vliegen:
je vlag tussen vleugels, vervuld van de vlijt
van stewardessen, die onze dorst kwamen lessen
wanneer wij weer eens goedkoop kwamen vliegen
—zonder eten. En jij maar kijken, aldoor omhoog.
Moge iemand, god of duivel, je in zijn armen wiegen
nu jij voorgoed van de wereld scheidt.
dinsdag 2 oktober 2007
SMS-Poëziewedstrijd Odegand, Het Verslag
Zwaar na datum maar onversaagd schrijf ik jullie vandaag mijn verslagje van 15 september, dat aansluit op een eerdere en nog eerdere post. Het was een dag van Gent, van water en van poëtische woordenvloed. Ziehier de resulterende bundel, die met een oplage van 8000 exemplaren zeldzame toppen scheert in het Vlaamse poëzielandschap anno 2007:
De foto spreekt: hamsteren kon! Deze exemplaren verkreeg ik via mijn collega Thomas, die dinsdag (25 september) Monteverdi ging horen in de Bijloke. Deel van het Festival van Vlaanderen, genoot ook deze voorstelling van poëzie-bekleding: een bundel op elke stoel, poëzie voor elk. (Eigenlijk portretteert de foto enkel de bundels in een tweede leven, die Thomas voor mij van de vensterbanken en de grond scharrelde, om er mij en enkele toekomstige lezers mee te plezieren. De verrimpelde exemplaren heeft hij laten liggen, de meest intacte bracht hij mee —oh, tragiek die uitgaat van recyclage.)
Maar laat ons de poëzie-uitreiking zelf eens schetsen. Aanvang om 13h30 in het Gentse Stadhuis, mochten wij met de groep laveren langs lege zalen als deze:
die een politiek bewust Gentenaar misschien niet onbekend voorkomen. Aan het spreekgestoelte—
—traden achtereenvolgens Bart Vandesompele (hoofd communicatie Base), Lieven Decaluwe (Gents schepen van cultuur) en Dimitri Casteleyn (juryvoorzitter en bovendien niet onverdienstelijk dichter) aan.
En daar kwam de hoofdprijs. Winnaar werd Régis Dragonetti, met scherven aan de lippen. Ik ben er nog niet uit of hij een artiestennaam hanteert, maar hij is vermoedelijk toch van vlees en bloed —hij had in ieder geval ouders, die de prijs in ontvangst kwamen nemen. Teneinde deze hulde niet onbelicht te laten, heeft mijn liefste zich in haar stoutste schoenen laten trekken op dit plaatje,
Verder nog 25 gedichten, van 22 auteurs, waarvan ik er twee bijzonder wil vermelden.
Vooreerst Barbara Van Ransbeeck, daar ze zich behalve verdienstelijk dichtster ook al minister-inspirerend verhalenschrijfster toonde. Ten tweede Eddy Van Daele, die als enige auteur met niet minder dan drie sms-gedichten in de bundel voorkomt, en met zijn humoristische versjes misschien wel het meest van allemaal weet te ontwapenen (in een stijl die hij deelt met andere poëten)...
Als slot één van zijn drietal, zoals ook gepubliceerd op smsblog.be.
Het keverjaar 2007 bood een mooi
perspectief op massa's meikeverseks.
Helaas, dankzij de entomoloog
eindigde ons feestje op sterk water.
De foto spreekt: hamsteren kon! Deze exemplaren verkreeg ik via mijn collega Thomas, die dinsdag (25 september) Monteverdi ging horen in de Bijloke. Deel van het Festival van Vlaanderen, genoot ook deze voorstelling van poëzie-bekleding: een bundel op elke stoel, poëzie voor elk. (Eigenlijk portretteert de foto enkel de bundels in een tweede leven, die Thomas voor mij van de vensterbanken en de grond scharrelde, om er mij en enkele toekomstige lezers mee te plezieren. De verrimpelde exemplaren heeft hij laten liggen, de meest intacte bracht hij mee —oh, tragiek die uitgaat van recyclage.)
Maar laat ons de poëzie-uitreiking zelf eens schetsen. Aanvang om 13h30 in het Gentse Stadhuis, mochten wij met de groep laveren langs lege zalen als deze:
die een politiek bewust Gentenaar misschien niet onbekend voorkomen. Aan het spreekgestoelte—
—traden achtereenvolgens Bart Vandesompele (hoofd communicatie Base), Lieven Decaluwe (Gents schepen van cultuur) en Dimitri Casteleyn (juryvoorzitter en bovendien niet onverdienstelijk dichter) aan.
En daar kwam de hoofdprijs. Winnaar werd Régis Dragonetti, met scherven aan de lippen. Ik ben er nog niet uit of hij een artiestennaam hanteert, maar hij is vermoedelijk toch van vlees en bloed —hij had in ieder geval ouders, die de prijs in ontvangst kwamen nemen. Teneinde deze hulde niet onbelicht te laten, heeft mijn liefste zich in haar stoutste schoenen laten trekken op dit plaatje,
Verder nog 25 gedichten, van 22 auteurs, waarvan ik er twee bijzonder wil vermelden.
Vooreerst Barbara Van Ransbeeck, daar ze zich behalve verdienstelijk dichtster ook al minister-inspirerend verhalenschrijfster toonde. Ten tweede Eddy Van Daele, die als enige auteur met niet minder dan drie sms-gedichten in de bundel voorkomt, en met zijn humoristische versjes misschien wel het meest van allemaal weet te ontwapenen (in een stijl die hij deelt met andere poëten)...
Als slot één van zijn drietal, zoals ook gepubliceerd op smsblog.be.
Het keverjaar 2007 bood een mooi
perspectief op massa's meikeverseks.
Helaas, dankzij de entomoloog
eindigde ons feestje op sterk water.
dinsdag 18 september 2007
Ik krijg het er warm van
Opwarming, een oeverloos Vlaams probleem.
Met dank aan de onbekende poëet —zou dat een Waal zijn?—
en C., voor het doormailen.
Met dank aan de onbekende poëet —zou dat een Waal zijn?—
en C., voor het doormailen.
OdeGand Waterpret
Zaterdag 15 September.
Prettig om uit wateren te zien
wat je als kleine jongen dacht:
dat je het allemaal op een dag
eens tot je broekzak zou herleiden.
Een fotoverslag.
^steen en water, mens en ballon
^die andere boot
^water op mijn molen, hier zou ik graag wonen
^Lievekaai
^ongelijkvloers
^uitvaren
^vis animae
^trapgevel topless
^Hendrickx voer ons
PS Eén dezer dagen, verslag van de sms-poëziewedstrijd...beloofd.
Prettig om uit wateren te zien
wat je als kleine jongen dacht:
dat je het allemaal op een dag
eens tot je broekzak zou herleiden.
Een fotoverslag.
^steen en water, mens en ballon
^die andere boot
^water op mijn molen, hier zou ik graag wonen
^Lievekaai
^ongelijkvloers
^uitvaren
^vis animae
^trapgevel topless
^Hendrickx voer ons
PS Eén dezer dagen, verslag van de sms-poëziewedstrijd...beloofd.
zaterdag 8 september 2007
Woordspel In De Zak
Zonet een bezoekje gebracht aan het Poëziecentrum Gent.
Geen virtueel bezoek deze keer maar, voor het eerst, in levenden lijve.
(Beter laat dan nooit. De sympathieke vermelding in hun nieuwsbrief gisteren gaf de doorslag. Als geroepen. Schaper zoekt herder.)
Op schok met toevallig tegen het lijf gelopen makker Jan.
Even aarzelen op de drempel, als kleine jongens.
Vervolgens, hartelijk onthaal, met gastheer Stefaan Goossens.
Hoewel Frédérics bundel uitverkocht bleek,
heeft het bezoek ons niet berouwd.
Waar voor mijn geld (tien euro): op de foto.
Op de koop toe, woordspel op zak.
Gent centrum, daarin poëzie,
en tegelijk daarboven.
(Errond ook woordspel,
trouwens zonet nog in de zak.)
Ja 'k ga nòg komen.
Jan misschien ook.
PS Jan is op zoek naar zijn jeugdboek
"Meneer Pruimelaar". Non sto scherzando. Iemand?
vrijdag 7 september 2007
Lofdicht op StuBru
StuBru, gij zet Soutaer en zijn consorten
steeds weer te kakken in het riet.
StuBru, gij die kunt praten zonder horten,
kom hier, ik wil dat gij dit ziet.
Heel even maar: pauzeer het zenden
en kijk eens wat er dan gebeurt.
Vlaanderen sputtert —Aargh! Ellende!—
verslenst tot aars, drinkt uit de sloot.
"StuBru, keer terug!" hoor ik ons kreten.
"Ach waarom is dit toch gebeurd.
Jij gaf ons vleugels, een èchte beurt.
All day Q-Music? Nog liever dood!"
maandag 3 september 2007
Grijsverdrijf
Wit wit wit jij blijft geen wit,
ik verlies je in mijn stappen.
Terecht. De huid die om mijn voeten zit
gebruik ik goed, door op vuil te trappen.
vrijdag 31 augustus 2007
Laat je verschrikken in Lokeren
Verschrik een medemens in Lokeren...en kijk wat er gebeurt. VRT geeft een overzicht van de maatregelen die vanaf morgen van kracht worden:
"Lokeren, in Oost-Vlaanderen, bindt de strijd aan met al wie overlast veroorzaakt, en dat begrip wordt ruim geïnterpreteerd.
Zo mag het liedje van de ijskar slechts 15 seconden duren, moeten verdelers van pamfletten zelf de weggeworpen exemplaren oprapen en mogen tijdens de winter geen ijspegels aan de daken hangen.
Als de hond een plasje maakt op een openbare plaats, zal het baasje tot de orde worden geroepen. Ook mensen laten schrikken is voortaan uit den boze."
Er schuilt haast poëzie in, genre dystopie. Het prijskaartje voor overtreding: tot 250 EUR.
Ik keek er nog eens het officiële nieuwe politiereglement op na, en ja hoor.
DEEL 5 Openbare Rust > AFDELING 2 hinderlijke gedragingen > Artikel 165.
"Het is verboden personen te doen schrikken [...]"
Lol. Bij je volgende bezoek aan Lokeren weet je alvast wat gedaan:
(1) doe alsof je de hik hebt, met veel kabaal,
(2) wacht op de eerste overijverige voorbijganger die je aan het schrikken brengt (want dat is de beste remedie, dat weet iedereen),
(3) roep er een agent bij en
(4) beleef het sardonische plezier om de gegeneerde agent te verplichten een overigens heel behulpzame burger te bekeuren.
Het moet niet, maar voortaan kan het blijkbaar wel.
PS Artikel 165 compleet:
"Het is verboden personen te doen schrikken, hun vlotte doorgang te belemmeren, hen op enigerlei wijze te intimideren of hen ongewenst na te roepen, aan te klampen of na te lopen."
"Lokeren, in Oost-Vlaanderen, bindt de strijd aan met al wie overlast veroorzaakt, en dat begrip wordt ruim geïnterpreteerd.
Zo mag het liedje van de ijskar slechts 15 seconden duren, moeten verdelers van pamfletten zelf de weggeworpen exemplaren oprapen en mogen tijdens de winter geen ijspegels aan de daken hangen.
Als de hond een plasje maakt op een openbare plaats, zal het baasje tot de orde worden geroepen. Ook mensen laten schrikken is voortaan uit den boze."
Er schuilt haast poëzie in, genre dystopie. Het prijskaartje voor overtreding: tot 250 EUR.
Ik keek er nog eens het officiële nieuwe politiereglement op na, en ja hoor.
DEEL 5 Openbare Rust > AFDELING 2 hinderlijke gedragingen > Artikel 165.
"Het is verboden personen te doen schrikken [...]"
Lol. Bij je volgende bezoek aan Lokeren weet je alvast wat gedaan:
(1) doe alsof je de hik hebt, met veel kabaal,
(2) wacht op de eerste overijverige voorbijganger die je aan het schrikken brengt (want dat is de beste remedie, dat weet iedereen),
(3) roep er een agent bij en
(4) beleef het sardonische plezier om de gegeneerde agent te verplichten een overigens heel behulpzame burger te bekeuren.
Het moet niet, maar voortaan kan het blijkbaar wel.
PS Artikel 165 compleet:
"Het is verboden personen te doen schrikken, hun vlotte doorgang te belemmeren, hen op enigerlei wijze te intimideren of hen ongewenst na te roepen, aan te klampen of na te lopen."
maandag 27 augustus 2007
Parkeren in Gent
Zaterdag ging mijn lief eens op stap
met de wagen in Gent, en zonder klagen
gaf ze wat euro's, niet eens voor de grap,
aan parkeergeld uit. Om te behagen
kreeg ze dit mee, kwam er mee thuis,
glimlachte om dit ironisch gedoe
en sprak: "Met vijftig cent in kluis
kom je toch nergens in Gent toe?"
(But heck, why not Ghent, first of September.
Might be a parking day to remember.)
Deze ochtend op StuBru
StuBru, het (korte) nieuwsbericht van 10h30:
"[... heeft haar man neergeschoten.] Tot nog toe zat er geen schot in het onderzoek."
Toegegeven, het is nauwelijks grappig te noemen dat iemand een medemens met een kogel perforeert.
Maar deze woorspeling, met dan nog een nadrukkelijke pauze van de nieuwslezeres na het woord "schot" — ¡:-)!
En dan mag de schietgrage desperada nog van geluk spreken dat de eerste betekenis van "schot" (volgens Van Dale) niet om de hoek is komen loeien.
zondag 26 augustus 2007
SMS-Poëziewedstrijd OdeGand, Revisited
Na het goede nieuws van verleden week vrijdag heb ik nog een positieve noot. Eergisteren vond ik immers een genereuze uitnodiging van Base in de bus, die me toelaat om samen met mijn L.'etje een ganse dag van OdeGand te proeven —njummie. Dat B. en P. bovendien ook van de partij zullen zijn, maakt het plaatje compleet.
En nog twee dingetjes.
Het eerste, een erratum: de uitnodiging maakt gewag van exact 25 mogelijke winnende gedichten, minder dus dan ik eerder meldde. Oké voor elk, want dat verhoogt de kans op een Jet-Air waardebon voor een bestemming naar keuze (1e plaats) naar vier percent. Niet dat poëzie zich laat vangen in percenten, maar we rekenen toch zo graag ;-)
Het tweede, vermelding van een knappe website, die het getal 160 echt wel op het cijfer neemt: http://www.precies160.nl/. Ik stootte er vandaag op via de worstenmachien van Janien, waar Janien een postje wijdde aan de OdeGand SMS-poëziewedstrijd van vorig jaar, en ook enkele winnende sms'jes online zette. Merci Janien!
En nog twee dingetjes.
Het eerste, een erratum: de uitnodiging maakt gewag van exact 25 mogelijke winnende gedichten, minder dus dan ik eerder meldde. Oké voor elk, want dat verhoogt de kans op een Jet-Air waardebon voor een bestemming naar keuze (1e plaats) naar vier percent. Niet dat poëzie zich laat vangen in percenten, maar we rekenen toch zo graag ;-)
Het tweede, vermelding van een knappe website, die het getal 160 echt wel op het cijfer neemt: http://www.precies160.nl/. Ik stootte er vandaag op via de worstenmachien van Janien, waar Janien een postje wijdde aan de OdeGand SMS-poëziewedstrijd van vorig jaar, en ook enkele winnende sms'jes online zette. Merci Janien!
maandag 20 augustus 2007
Op Bezoek bij Beëlzebub
Dat Frédéric Leroy kan dichten, dat wisten we al langer. Vandaag kon ik zijn werk echter via een extra kanaal genieten —YouTube, omnipresente beelddrager. Realtime animatie, Lucifer in poëzie, alsjeblieft.
(Op de koop toe, nieuw in mijn vocabulaire: "narthex", het juiste woord om de toegangszone van een kerk te benoemen.)
vrijdag 17 augustus 2007
SMS-Poëziewedstrijd OdeGand
Haal ons in, feest, dek ons toe.
Wieg mijn armen in haar maat
en stuw haar lippen naar mij toe.
Haal ons hart op, doe het kloppen
tot aan onze vingertoppen toe.
Op zondag 5 mei 2007 zond ik dit SMS-gedicht naar de SMS-poëziewedstrijd van partners Base, Festival Van Vlaanderen en het Poëziecentrum. Dit jaar is het thema "Feest".
Mijn bijdrage telt honderzesenvijftig karakters. Op het venstertje van je gsm leest dat als 156 van de 160 —vier karakters op overschot in mijn emmertje sms. Want 160 karakters is de bovengrens, die ons sms-gedrag aan banden legt.
Deze ochtend omstreeks half twaalf vernam ik telefonisch dat ik één van de zesentwintig (yep, 26) laureaten ben die op 15 september in het Gentse stadhuis verwacht wordt voor de prijsuitreiking. De context, by the way, is het Festival Van Vlaanderen, dat die dag voor de vijfde keer op rij van start gaat met Odegand —happening onder stroom in de Gentse binnenstad.
Enkele mysteries zijn nog niet uitgeklaard. Het wedstrijdreglement maakt gewag van exact 50 gedichten —we gaan ervan uit dat de 26 laureaten er precies 50 aanleveren?
Een tweede mysterie is de kudde ingezonden SMS-gedichten die ik online aantrof, 34 pagina's: 0, 1, 2,... 33. Ze staan er een beetje verloren bij, zonde eigenlijk —als ik me niet misreken 166 exemplaren. Ik heb geen idee of het hier om een willekeurige sample uit de inzendingen gaat, of integendeel om een selectie, waaruit bovenvermelde 50 geschrapt zouden zijn. Vast staat dat het niet de complete lijst betreft, want mijn inzending staat er niet bij. Dat het archiefje maar teruggaat tot een week na mijn inzending, is daar ook niet vreemd aan.
Bon, alle verwarring op een stokje, ik ben ferm vereerd met dit laureaatschap, het meedingen naar de hoofdprijs (duimen), en de dag gratis toegang tot OdeGand die ik nu al in de schoot geworpen krijg. Daarvoor dank, wel 160 maal...
Wieg mijn armen in haar maat
en stuw haar lippen naar mij toe.
Haal ons hart op, doe het kloppen
tot aan onze vingertoppen toe.
Op zondag 5 mei 2007 zond ik dit SMS-gedicht naar de SMS-poëziewedstrijd van partners Base, Festival Van Vlaanderen en het Poëziecentrum. Dit jaar is het thema "Feest".
Mijn bijdrage telt honderzesenvijftig karakters. Op het venstertje van je gsm leest dat als 156 van de 160 —vier karakters op overschot in mijn emmertje sms. Want 160 karakters is de bovengrens, die ons sms-gedrag aan banden legt.
Deze ochtend omstreeks half twaalf vernam ik telefonisch dat ik één van de zesentwintig (yep, 26) laureaten ben die op 15 september in het Gentse stadhuis verwacht wordt voor de prijsuitreiking. De context, by the way, is het Festival Van Vlaanderen, dat die dag voor de vijfde keer op rij van start gaat met Odegand —happening onder stroom in de Gentse binnenstad.
Enkele mysteries zijn nog niet uitgeklaard. Het wedstrijdreglement maakt gewag van exact 50 gedichten —we gaan ervan uit dat de 26 laureaten er precies 50 aanleveren?
Een tweede mysterie is de kudde ingezonden SMS-gedichten die ik online aantrof, 34 pagina's: 0, 1, 2,... 33. Ze staan er een beetje verloren bij, zonde eigenlijk —als ik me niet misreken 166 exemplaren. Ik heb geen idee of het hier om een willekeurige sample uit de inzendingen gaat, of integendeel om een selectie, waaruit bovenvermelde 50 geschrapt zouden zijn. Vast staat dat het niet de complete lijst betreft, want mijn inzending staat er niet bij. Dat het archiefje maar teruggaat tot een week na mijn inzending, is daar ook niet vreemd aan.
Bon, alle verwarring op een stokje, ik ben ferm vereerd met dit laureaatschap, het meedingen naar de hoofdprijs (duimen), en de dag gratis toegang tot OdeGand die ik nu al in de schoot geworpen krijg. Daarvoor dank, wel 160 maal...
Bezienswaardig Stukje Huiswerk
Hier ben ik vandaag op gestoten toen ik zocht op de trefwoorden "gedicht" & "Gent".
Puik huiswerk als je het mij vraagt —onbeteugeld enthousiasme van Horatius-minnende Gentenaars, onder de noemer "Nunc est bibendum".
Puik huiswerk als je het mij vraagt —onbeteugeld enthousiasme van Horatius-minnende Gentenaars, onder de noemer "Nunc est bibendum".
donderdag 16 augustus 2007
Verfbal
Gisteren gaan spelen en ravotten
op een Jabbeeks boerenerf.
Hoe langer ik van beschuttig week
hoe meer ik omzichtig bleek.
Want paintball —outch— 't zijn ballen verf
waarmee ik ogen op mijn huid verwerf.
op een Jabbeeks boerenerf.
Hoe langer ik van beschuttig week
hoe meer ik omzichtig bleek.
Want paintball —outch— 't zijn ballen verf
waarmee ik ogen op mijn huid verwerf.
Niemendalleke (definitie van 't ~)
Nie m'n dalleke,
wel m'n bergske.
Erotische volzin
jaagt 't putteke weg.
Mysterie in slotzin
ontbloot ham beleg.
—Hier zie je wat een niemendalleke niet moet. Een niemendalleke moet niet beginnen. Een niemendalleke moet niet kloppen. Een niemendalleke moet niet stoppen als 't gedaan is.
En vooral: een niemendalleke moet niet proberen om ooit gedicht te geraken, want dat is niet zijn rol.
Een niemendalleke zit onder je laken, tussen je tanden, en vraagt heel luid, net op het moment dat iedereen rond je zwijgt: "Zo rood, zijn dat je kaken?"
wel m'n bergske.
Erotische volzin
jaagt 't putteke weg.
Mysterie in slotzin
ontbloot ham beleg.
—Hier zie je wat een niemendalleke niet moet. Een niemendalleke moet niet beginnen. Een niemendalleke moet niet kloppen. Een niemendalleke moet niet stoppen als 't gedaan is.
En vooral: een niemendalleke moet niet proberen om ooit gedicht te geraken, want dat is niet zijn rol.
Een niemendalleke zit onder je laken, tussen je tanden, en vraagt heel luid, net op het moment dat iedereen rond je zwijgt: "Zo rood, zijn dat je kaken?"
woensdag 8 augustus 2007
Flour Sifter Bill HR
This picture I added to the title bar of this blog on 8 August 2007. Bill took the picture with a Canon EOS Digital Rebel XT, Exposure 1/200, Aperture f/1.8, Focal Length 28 mm on 9 December 2006. He put the picture on Flickr on 14 December 2006. After my inquiry on 7 Aug 07, Bill responded the same day, kindly granting permission to use the photo.
www.spout.com
—Thanks Bill!
www.spout.com
—Thanks Bill!
maandag 6 augustus 2007
¶
Buiten vriest het, dorre bomen
doen me denken: “Er moet
ergens een leger zijn
waar wijzen ons bewaken.”
Ik stap dan verder, ga
op zoek naar een gezelschap boeken,
schrijd door de rekken
en vind de manschappen
gezellig rug aan rug
en vel op vel gealinieerd.
Het is warm in de bib
waar zelfs in deze dagen
de bladen ons niet verlaten.
woensdag 1 augustus 2007
De Zomerpoll
De zomerpoll is onderdeel van de reeks poëziepolls op deze site, en peilt naar jouw poëtische praktijken en principes. In deze eerste sessie bolletjes groenen is de kaap 15 deelnames —doe je mee?
De zomerpoll loopt van 1 augustus tot 21 september 2007.
De vraag? Van poëzie verlang ik
De groene bol vind je hiernaast in de rechterkolom, commentaar en nuance bij je oordeel kan je *hier* kwijt.
Wouter, 2007-08-01¶
De zomerpoll loopt van 1 augustus tot 21 september 2007.
De vraag? Van poëzie verlang ik
- passie
- troost
- verwondering
- "dat hangt ervan af"
De groene bol vind je hiernaast in de rechterkolom, commentaar en nuance bij je oordeel kan je *hier* kwijt.
Wouter, 2007-08-01¶
donderdag 3 mei 2007
Poëziewedstrijd Lommel
Bibliotheek Lommel - hun flyer spreekt boekdelen.
Makker P. en ik zijn de hele weg van Gent gereden, en het heeft ons niet gespeten! Drie winnende gedichten in drie categorieën, dat levert negen winnaars op. Elk kreeg zijn plaatsje in het Lommelse straatbeeld.
P. en ik zijn natuurlijk een fotootje gaan pakken :-)
donderdag 19 april 2007
Bij een Foto van Lucien Wijckmans
Kijk jij naar links,
ik kijk naar rechts.
Zit jij rechtop,
ik zet me rechter.
In deze houding wil ik blijven.
Mijn lijf een man, mijn vuist een hond.
Ik vecht niet meer
maar heb de touwtjes nog in handen.
Tekst: Wouter Rogiest
Foto: Lucien Wijckmans
Bron: Creatief Schrijven
ik kijk naar rechts.
Zit jij rechtop,
ik zet me rechter.
In deze houding wil ik blijven.
Mijn lijf een man, mijn vuist een hond.
Ik vecht niet meer
maar heb de touwtjes nog in handen.
Tekst: Wouter Rogiest
Foto: Lucien Wijckmans
Bron: Creatief Schrijven
Bij Plaatjes Horen Praatjes
Jupla, bij Creatief Schrijven doen ze eraan voort! Meermaals per jaar draagt hun wedstrijdcommissie een foto voor ter inspiratie, met de oproep om er een gedicht bij te schrijven. Hun motto: "bij plaatjes horen praatjes". Uit de inzendingen kiezen zij één winnaar; diens gedicht verschijnt in het tijdschrift Beeld Express van het Centrum voor Beeldexpressie.
Tot 15 april konden we een gooi doen naar die publicatie, met een gedicht bij een foto van Lucien Wijckmans. Tweeënzeventig uren later is het prijs -- dat is wijs :-). Beeld Express editie juni 2007, op papier, bij Creatief Schrijven en (bij wijze van exportproduct) ook hier.
dinsdag 6 maart 2007
Gent
Gent, kop en hart, ge zijt een schone stad,
met uw driekoppig vergezicht
over uw lint Leie heen.
Uw helling op de brug, verdikke,
waar gij uw stadse pracht
in een uitgelezen postkaart afficheert.
Ik ben er graag nabij
wanneer de avonden warmer worden.
De stenen kades aan de Leie
telen er gras en koren in hun naam.
We lengen de hitte en avond met fezelen,
grappen, en zelfs met teder zijn.
Maar Gent, ik die u ken,
ik vat u niet in uw embleem.
Gij masochist draagt graag een strop
naar één of ander oud verhaal.
Kan ik er aan doen
dat ‘k in u geen galgen zie?
Zelfs tijdens uw Feesten
blijft gij voor mij
die tedere kade koren en gras
waar wij uit elke leiband stappen.
Gent, 13 februari 2007
AANVULLING
Dit gedicht verscheen in de bundel 'Om Gent gedicht' (Lannoo, 2010).
Toenmalig Gents burgemeester Daniël Termont las dit gedicht integraal voor tijdens zijn speech voor de opening van de 5e Nacht van de poëzie in Kunstencentrum Vooruit (sinds 2022: VIERNULVIER), Gent, 2 april 2011. Het verslag daarvan stond (ooit) op http://www.danieltermont.be/02042011sv.htm.
Gentblogt - Doe Beter Dan Richard!
Op 25 januari - niet toevallig gedichtendag - riep Gentse blogsite Gentblogt op tot zelfwerkzaamheid: doe beter dan Richard! Hun oproep klonk als volgt (ik citeer):
Dichten over Gent: er zijn er veel die het gedaan hebben. Maar volgens ons kunt u het beter. Ter gelegenheid van Gedichtendag daagt Gentblogt u uit: schrijf zélf een gedicht over Gent, en doe het beter dan Richard Minne!
Hoe begint u eraan? U neemt het openingsvers van Minnes Gent-gedicht: “Gent, kop en hart, ge zijt een schone stad”. En dan schrijft u verder. Kort of lang. Rijmend of niet-rijmend. In strofen of los. U doet wat u wilt. Zolang uw gedicht maar begint met die regel van Minne.
Tussen 3 en 13 maart mochten we vervolgens de top vijf van de eerbiedwaardige Gentblogt-jury één voor één de wereld zien infladderen...het mijne werd derde, joepie :-) Het vijftal vindt u op Gentblogt terug, het mijne bovendien ook hier.
Abonneren op:
Posts (Atom)