Drie

Het was een dag met heel wit licht,
vast met wat sneeuw en al
die dingen waarvan ik niets meer weet
(geen ijs geen kou geen zout).

We zaten samen rond een brood
dat wit was, zoutloos ook
samen met vader, moeder en een kind
dat vast mijn zus was of mijn broer,
want ik ernaast was even oud.

Het kind deed voor, loste wat spraak
die taalloos was, of die toch taal was
maar het niet tot woorden had gebracht.

It was the eyes without a face,
een klein ballonnetje als hoofd
met daar dan naast een tekstballon
die ook niets leest. Dat, zwart op wit,
een weinig later helemaal rood,
en dan slechts vader, moeder, ik.
Schaduw omgeven door beeldig rood;
or, how the jigsaw of my youth fell into place:

het was te mooi geweest met vier.

Illusionist in Bruikleen

Ik heb me veel te vaak gebukt
om nog in deze dimensie
overeind te staan
dus laat me, wijs me

weg.

Meneer Onschrapbaar

Hij zuigt nooit iets uit zijn duim,
peutert niets weg uit zijn neus
en heeft zulk een nette nagels
dat enkel hij ze met koppen slaat.
Hij is een heerlijk vette, onevidente
pianist die de toets doorstond.

(onuitgegeven) (op Gedichtendag 2014 op Gentblogt gepost) (#nooitoppapier)

Deze week in de Flair

Dichterkens! In de Flair van deze week staat op pagina 69 een liefdesbrief die van niemand anders dan hem had kunnen komen: de bevlogen stijl, de beeldspraak, het gebruik van leestekens,... dit is Rieuwert. Dat de brief gericht is aan de vrouw die ook ik liefheb noopt mij jullie te waarschuwen voor de streken van deze snoodaard, wier listen relatief doorzichtig, compleet onschadelijk, maar wel verwarrend zijn.

We staan in de Flair.

Vrijdag bij Gentblogt

Dichterkens! Het gedicht Bron stond al langer te lezen op dit blog; sinds vrijdag vind je het ook terug op een kanaal met meer zichtbaarheid, meer bepaald het meest levendige blog dat mijn stad rijk is.

Dichters op het Spoor: dat waren we

Het dateert inmiddels van verleden week zaterdag, maar laat er geen twijfel over bestaan: ondergeschrevene genoot mateloos van Dichters op het Spoor. Het initiatief van Toon Vanlaere viel duidelijk in goede aarde, want meerderen laten er graag een woordje of twee over los. Zo ook Balein Dirk, en ook ik, nu, hier.