en trouwt voor het laatst.
Kiest een zaal en een datum,
loopt nog langs bij de kapper
want netjes ligt mooi.
Verwittigt zijn naasten,
verduistert zijn angst
en probeert in de tijd
die zich uitstrekt tot dan
om vooral niet te veel te
bewegen. Droomt zich lust.
Prijst zich bruidegom in satijn,
ziet als blinde in zwart
van de nacht lichter zwart,
een soort eindeloos bonte vacht.
Dit gedicht is een herwerking van een eerder gedicht dat ik schreef bij het overlijden van Hugo Claus, dag op dag twee jaar terug.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten