één enkel bed voor twee.
“Letto matrimoniale”,
heet dat in ’t Italiaans,
al zijn vertalingen als dit
alsnog voorbarig.
En toch. Dit is jouw huis.
Ben ik alsnog slechts gast,
toch neem ik al de leegte op
en broed ze uit. De grondlaag
over onze stappen heen
is milder dan het doek
van schemering, of sneeuw zou zijn.
Hier hoeft nieuwsgierigheid
geen graven. Geen druk behangpapier
legt onderhuids verveling bloot.
Hier moet geen spiegel
restitutie zijn van voetlicht
aan een figurant.
In witte kamers spelen moeiteloos
de dingen rol. De voorgrond
die ons bed betrad
is breder dan dit podium,
het is genoeg voor
een visioen van onze zomer die de kamer zal
Gedicht uit de oude doos met een open einde... het verscheen eerder in de bundel van de Prijzen van Meise 2006 (Jules Van Campenhout, 26 maart 2006), en was verder goed voor mijn eerste poëtische publicatie.
Wat een verademing was het, enkele weken terug, om een hele cyclus gedichten in deze sfeer aan te treffen bij Gerrit Kouwenaar, in zijn bundel Totaal Witte Kamer (2002).
6 opmerkingen:
Hey Wouter van Zeven Gedichten
Of je nu boos wordt ... ik heb je genomineerd voor de Dutch Bloggies! Ik weet niet of je daar wel b(l)ij wilt zijn, maar er valt een 'bokaal' te winnen en je kunt op NOS Online komen, als ik me niet vergis. Of hou niet zo van 'bokalen'uit Nederland?? De prijsuitreiking is in Den Haag.
Succes en groetjes
Nee ik word niet boos, integendeel ik bloos :-) Die bokaal klinkt wel vrij mysterieus, maar niet onaangenaam...bedankt voor de lof, janien, altijd een eer je hier terug te ontmoeten.
Prachtig.
Zo mooi
witte kamers, ik voelde ze niet zozeer die keren dat ik in het ziekenhuis lag of mensen bezocht die er lagen, neen, die keer dat ik uit Gent wegtrok na het studeren, mijn kamer waarvan ik de muren net in hun witte blootje had gezet door er alle posters weg te nemen. Ja, toen drong de kamer tot me door.
Groetjes!
'toch neem ik al de leegte op
en broed ze uit'
ademloos word ik hiervan
Een reactie posten