MSK Kraai-Balein · Met Moeder

Het is al eventjes geleden
dat ik nog eens met moeder heb gebaad.
De laatste keer was ik zo klein
dat ik, met wat trekken en duwen
nog terug had kunnen kruipen in haar buik.
De onschuld zelve: it was me.
Want hoe kon zij anders
–zo’n vrouw, mooie vrouw met
die borsten die billen–
het gewagen zich in te laten
met zo’n schriel klein gekinkel
als mij, Calimero:
mini-kuitjes, mini-klootjes;
mijn armpjes als vleugels in haar hand.

Het is al eventjes geleden
dat ik in baden naïef kon zijn.
De laatste tijd is mijn moeder dood,
en ik, groot, vul mijn badkuip steeds leger in;
krijg mezelf noch het water schoon.

Maar wat maakt het een nestverlater uit?
Eer dan schoon dien ik klaar te zijn.
Voor getijden, de onderstroom,
kwallen, draaikolken, en
tenslotte ook nog de zee.
Op elke onrust of rust staat een naam:
één voor nu, en één voor later.

Gedicht bij het schilderij “Met Moeder” van Anders Zorn
gebracht op de SOIREE BELLE in het MSK.
door Balein Wouter, 5 maart 2009, SOIREE BELLE in het MSK.
Foto, met dank aan Isabelle Ysebaert.