maandag 17 november 2008

Volksmenners

Op Ruwe Planken zoekt... volksmenners. Twee stonden op. Hoera voor Jan! Hoera voor Ivo! Mijn applausje, hier in ASCII.

vrijdag 14 november 2008

Dialogue

  • A: I’m building this altruistic project, where I love everyone.
  • B: How odd! I myself am working on this altruistic project where I try to hurt no one.
  • A (agitated): Do you always have to be sarcastic?
  • B: Am I hurting you?
  • A: Yes!
  • B: I’m sorry.
  • A: That’s allright. But tell me, what do you think of my project?
  • B: That it is an ego project, just like that other individualistic tendency, “self-improvement”.
  • A: Why are you hurting me again?
  • B: I’m sorry, you’re right. I always catch myself doing that.
  • A: Maybe that’s because you’re not “one” in your deeper self?
  • B: I’d rather say I can perceive imperfection more clearly than other people can.
  • A: You’re being an asshole.
  • B: You’re right. Maybe mine is the ego project, and yours is the altruistic one.
  • A: Now we’re talkin’!
  • B: I would hope so.
  • A: I tell you we are, for I am sure.
  • B: Sounds nice. Maybe I’ll join your project one day. (smiles)
  • A (smiles back and nods)
(shake hands)

maandag 10 november 2008

Proces in het bos: zes struiken een strafblad, twee bomen geschorst. Deurwaarder aan paddenstoel—en dat op kabouters verjaardag.

Keerzijde: tijdschrift versus wereld.

Bij de winst van Boeski, zonet aan u meegedeeld middels dit blog, past naar mijn gevoel een bedenking die ik met u delen wil. Een onvrede, eigenlijk—u bent gewaarschuwd.

Dat Boeski's verhaal niet moet onderdoen voor het gemiddelde kortverhaal van een Roald Dahl, suggereert immers dat het zichzelf respecterende literaire tijdschrift hier ook oog voor zou moeten hebben. Maar in de wijde omtrek van het Gentse heb ik buiten de muren van bibliotheek Gent Zuid nog geen enkel literair tijdschrift aan de belangstelling van jeugd zien blootgesteld worden...nooit, nimmer; jamais. Dat ligt vast aan mij, en aan mijn onoplettend oog.

Of er in het literaire tijdschriftenlandschap ooit een beweging naar jongeren toe betracht wordt, op enkele per definitie niet tot het establishment behorende instanties na (ik denk aan MAZ): ik weet het niet. Wel weet ik dat ik nog geen enkel tijdschrift gezien heb dat zijn reputatie bevuilt met het toekennen van plebejische prijzen als vliegtuigtickets voor Barcelona, weekendjes in Amsterdam, dozen met twintig boeken, boekenbons, of andere dingen waar mensen als u, Boeski, vrienden en ik dol op zijn. Serieus, echte schrijvers moeten voor het geld gaan, en die wens moet, indien niet aanwezig in het hoofd van de schrijver, koste wat kost ingepompt worden middels het afficheren van een grote prijzenpot. Ook moet er duchtig tekeer gegaan worden, als een schrijver het waagt om prijzengeld te weigeren. Al is het maar om de wereld voor te houden dat schrijvers en euro's twee handen op één buik zijn. Al is het maar om de gemiddelde lezer toe te staan zich ervan te vergewissen dat er wel degelijk mensen zijn die zich rijk schrijven. Al is het maar om het blazoen op te poetsen van in werkelijkheid berooid en armtierig levende schrijvertjes, die het al decennia lang zonder enige vorm van luxe moeten stellen.

Maar hey, laat ons als literair establishment vooral pretenderen dat elk getalenteerd schrijver poen schept. We weten het maar al te goed: talent zonder geld zal geen indruk nalaten op het netvlies van het tv-kijkende-plebs, waar we het overigens goed mee menen, zeker indien het onder de armoedegrens leeft. Laat ons blind zijn voor onze eigen armoede, en laat ons die van de ongeletterden kenschetsen met een nobele eenvoud; een eenvoud die alleen grootmeesters en mensen-met-op-de-praktijk-gestoelde-ervaring aan de dag kunnen leggen. En laat ons dan ook pretenderen dat we de eerste categorie bevolken, door aan beginnende schrijvers wijs te maken dat men van schrijven schandalig rijk kan worden. Zo winnen we populatie voor onze feestjes, alwaar we samen schreien omwille van onze gedeelde doch geheime armoede. En laat ons tenslotte ons beklag doen over dat verfoeilijk soort schrijver, dat zijn ziel aan de duivel verkoopt, door ocharme via reclame toch nog enige vorm van inkomsten voor zichzelf te willen genereren. Alsof dat soortje al niet rijk genoeg is.

Money talks, en daarom willen we toch onderstrepen dat de tekst die u nu leest me toch wel zo een 20 euro per letter heeft opgebracht, op een bankrekening waar ik u helaas de coördinaten niet kan van geven, teneinde het geheim van mijn multimiljonairschap te vrijwaren.

Boeski wint prijs

Boeski wint prijs! Begeef u als de bliksem naar de cjp-site en verslind de 1315 woorden die WIMPERS rijk is. Een magnifiek kleinood me dunkt, dat—als het aan mij ligt—behalve een prijs ook nog eens een publicatie verdient in een blad als Flair, waar plasticiteit en organicisme hoog aangeschreven staan.

Kanttekeningen op een stokje, laat ons vooral genieten van mooie woorden, zoals er zijn (quote):
"Een kortsluiting in mijn computer. Een rookpluim uit mijn oor."
"Morgen zou ik mijn armhaar op wenskracht testen."
Dat Boeski onderweg al haar wimpers moet verliezen hoeft ons niet te verontrusten, daar elke gelijkenis tussen auteur en personage in een dichterlijke wereld als deze op toeval berust.

zaterdag 8 november 2008

Balein te Water



Ik wilde dat ik wist hoe 't was
om in de zee heel groot te zijn.
Voorgoed ontvoogd, de dood ontdoold
—te groot voor Piet, te nat, te bloot.

We zouden vrij zijn als een vis,
en van een ingebeelde god
zou er begod geen sprake zijn:
het heeft geen grond om op te staan.

We zouden houden van mekaar,
we zouden houden: zondvloedfeest.
Met alle zorgen van de baan
die niemand schiep, er nooit echt was.

Zoiets, 't moet kunnen in het boek
waarin jij, Walvis, op me wacht.

Allemaal van harte welkom op donderdag 11 december 2008 20:30, bij Filip in café De Loge te Gent, alwaar wij ons beestige Collectief Balein boven de doopvont houden. Hoop u daar te ontmoeten!

Maarten Inghels—Tumult

Maarten rules! Meer op zijn blog.