Mijn rugzak genoot het voorrecht om bij het binnengaan geen argwaan te wekken. Niet dat er iets mis mee was hoor, een blikken doos laten signeren moet kunnen...
...zo oordeelde ook Tom Lanoye himself :-) (met dank aan Barbara).
Dus daar was al één snood plannetje ten uitvoer gebracht. Poëtische neigingen in acht genomen, kon ook een bezoekje aan de stand van het Poëziecentrum niet ontbreken.
Een korte tussenstop aan Creatief Schrijven leverde dan weer het volgende kiekje op.
Verder was er nog een daad die met voorbedachte rade voltrokken is: de aanschaf van Verzamel de liefde, dichtbundel geschreven èn gesigneerd door Bart Moeyaert. Vierentwintig uur verder, waag ik het trouwens de bewuste bundel aan te bevelen. (Wat een eenvoud! Dat siert.)
En dan was er ook de sfeer zelf: de boekenbeurs troont boeken. De gretige leesbereidheid van de gegadigden werkt haast aandoenlijk, getuige bijvoorbeeld onderstaande foto, afdeling prentenboeken.
Hèt brandpunt van de namiddag was voor mij een ontmoeting en kort gesprek met Carll Cneut, illustrator van menig (prenten)boek bij uitgeverij De Eenhoorn. Hieronder een staaltje van zijn werk, uit het prentenboek Meneer Ferdinand.
Na aankoop van een prent uit dit boek (andere dan hier afgebeeld) kregen we een dedicatie van een man met voelbaar engagement voor zijn werk. Het heeft geen zin om het gesprek hier woord voor woord te reproduceren (het zou niet spreken), maar iets maakte het anders dan alle andere praatjes: Carll benaderde ons op dezelfde voet als wij hem, juist omdat we prenten in prentenboeken even serieus nemen als hem. Een gesprek in die sfeer beklijft, bewijst het nut van evenementen met dit opzet: voor één keer de afstand tussen artiest en lezer tot nul herleiden.
5 opmerkingen:
Bonjour monsieur le poète,
Ik zie dat de koekendoos tot op de schoot van meneer Lanoye is geraakt! Woehoe, dat verdient een verske (wel niet over een koekendoos maar kom)!
De pretverpletter.
Toen ik trots
de elegante pelikaan
omhoogstak,
die ik net uit het servetje
had geplooid,
vroeg hij me of ik daar misschien
mee ging betalen.
greetzz,
Barbara.
Hilarisch Barbara, gij onnozel kind ;-)
Enfin, ik vind echt grappig, je had het het kunnen houden voor sms-wedstrijd base 2008, maar tegen dan heb je waarschijnlijk nog een hele resem klaar! thanks...!
ik vind de nieuwe uitgave van verzamel de liefde niet zo mooi. te zeemzoeterig roodfluweel naar mijn mening. heb nog steeds de eerste druk, in eenvoudig rood. dat sierde het boek.
verder heb ik zes dagen de boekenbeurszalen boven gepresenteerd en bij het zien van je foto's krijg ik nog oprispingen. een over kill aan boekenbeurs is nooit goed voor de innerlijke mens
Ha Maarten! Ja nu je het erover hebt: Bart Moeyaerts uitgever meent duidelijk dat ze de markt van tienjarige meisjes moeten aanboren, de lay-out is knap maar de kaft is een schoolvoorbeeld van kitsch.
Kitsch is shit, dixit Kundera in De ondraaglijke lichtheid van het bestaan, terecht.
Kitsch is het ergste wat poëzie kan overkomen, want poëzie is net als schilderkunst een kunstvorm die het moet hebben van de suggestie: impliceren, zonder te expliciteren.
Dat tienjarige meisjes voor kitsch vallen, wil ik trouwens geenszins beweren —ik probeer gewoon te gissen naar de motivatie van zulk een mottige kaft. Tieners die de weg vinden naar poëzie, dat vind ik allesbehalve kitsch.
Maar te midden van dit geschijt, toch tijd voor lof. Moeyaerts gedichten zijn sober, eenvoudig, zot goed. Al moest ik ze van poëtisch wc-papier aflezen, dan nog zou ik ze goed vinden. Maar daar zijn we het geloof ik ook al over eens... :-)
Sja en een teveel aan boekenbeurs, zelf gezocht hé ;-) Zes dagen = teveel.
ja kitsch is het goede woord voor zo'n uitgave. ik geloof dat ze het ook hebben gedaan met een dichtbundel van Nolens. zonde.
nu we het toch over poëzie-uitgaves hebben; de bundel van Nolens op gedichtendag was héél erg geslaagd. gedichten aan 2 euro in achterzakformaat. zo moet poëzie worden uitgegeven; alsof je in de tram even een gedicht uit je broekzak kan halen.
Een reactie posten